German (Iwanow)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1 listopada 1898
Miejscowość	Petersburg
Miejsce	Sobór św. Izaaka
Konsekrator	Antoni (Wadkowski)
Współkonsekratorzy	Jerzy (Orłow), Tichon (Bieławin)

German
	Jakow Iwanow
	Biskup lubelski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1863 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	1903 ; Petersburg
	Przełożony monasteru św. Onufrego w Jabłecznej
Okres sprawowania	1897–1902
	Biskup lubelski
Okres sprawowania	1898–1902
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia chełmsko-warszawska
Śluby zakonne	30 stycznia 1890
Prezbiterat	27 maja 1890
Chirotonia biskupia	1 listopada 1898
	Multimedia w Wikimedia Commons

German, imię świeckie Jakow Fiodorowicz Iwanow (ur. 1863 w Petersburgu, zm. 1903 tamże) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne w Ołońcu, a następnie w 1890 Petersburską Akademię Duchowną, gdzie uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych^[1]. W tym samym roku złożył wieczyste śluby mnisze (30 stycznia) w monasterze Wałaam, na ręce rektora Petersburskiej Akademii Duchownej archimandryty Antoniego^[2]. Następnie został wyświęcony na hieromnicha (27 maja)^[1].

Bezpośrednio po ukończeniu Akademii otrzymał skierowanie do pracy w charakterze nadzorcy szkoły duchownej w Zwienigorodzie^[2]. W 1892 został inspektorem Wifańskiego Seminarium Duchownego, po roku przeniesiony na identyczne stanowisko w seminarium w Mohylewie. Następnie od 1894 do 1897 był wykładowcą seminarium duchownego w Woroneżu. W 1897, po konflikcie z seminarzystami, został zwolniony z pracy i skierowany do monasteru św. Onufrego w Jabłecznej. Ponieważ funkcja jego przełożonego od 1896 wakowała, German (Iwanow) otrzymał godność archimandryty i objął kierownictwo nad wspólnotą^[3].

1 listopada 1898 w soborze św. Izaaka w Petersburgu miała miejsce jego chirotonia na biskupa lubelskiego, wikariusza eparchii chełmsko-warszawskiej, w której jako konsekratorzy wzięli udział m.in. arcybiskup fiński i wyborski Antoni, biskup tambowski Jerzy i biskup Aleutów i Alaski Tichon. W 1902 przeniesiony w stan spoczynku. Jako przełożony monasteru w Jabłecznej przyczynił się w znaczący sposób do podniesienia jego prestiżu, uczynienia z niego znaczącego ośrodka misyjnego i pielgrzymkowego^[4].

Zmarł w 1903 po krótkiej chorobie i bezskutecznym leczeniu we Włoszech^[5]. Został pochowany w cerkwi św. Izydora w kompleksie Ławry św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
↑ ^a ^b ^c Niekrołog. Jepiskop Gierman, „Chołmsko-Warszawski Jeparchialny Wiestnik”, nr 7, r. 1903, s. 95.
↑ ks. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. II. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 97. ISBN 978-83-60311-03-5.
↑ ks. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. II. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 109. ISBN 978-83-60311-03-5.
↑ ks. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. II. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 108. ISBN 978-83-60311-03-5.

[ortho-1] Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].

[chw-2] Niekrołog. Jepiskop Gierman, „Chołmsko-Warszawski Jeparchialny Wiestnik”, nr 7, r. 1903, s. 95.

[3] s. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. II. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 97. ISBN 978-83-60311-03-5.

[4] s. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. II. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 109. ISBN 978-83-60311-03-5.

[5] s. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. II. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 108. ISBN 978-83-60311-03-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]